Jak oddychają dżdżownice?

Stos dżdżownic

Robaki oddychają przez skórę, ponieważ nie mają płuc ani nosa. Ich usta są używane do jedzenia organicznego i gnijącego materiału wraz z ziemią. Oddychanie przez skórę pozwala im pozostać pod ziemią przez długi czas. Nie mają też oczu ani uszu, ale raczej wyczuwają drogę wraz z komórkami chemicznymi i światłoczułymi.

Wilgoć skóry odgrywa kluczową rolę w sposobie przemieszczania się tlenu do robaka. Robak wystawia się na działanie tlenu, leżąc na otwartej przestrzeni lub zagrzebując się w ziemi. Tlen styka się z wilgocią skóry i rozpada się, by zostać wchłoniętym przez małe maleńkie naczynia krwionośne zwane naczyniami włoskowatymi tuż pod powierzchnią skóry. Tlen następnie przemieszcza się przez te strumienie krwi i jest przepychany przez całe ciało wraz z pięcioma większymi naczyniami krwionośnymi przypominającymi serca. Po przejściu przez ciało naczynia włosowate wypychają odpady dwutlenku węgla z powrotem do tych samych naczyń włosowatych przez skórę i z dala od robaka.

Robaki często spędzają większość czasu pod ziemią lub pod spodem, ponieważ ich skóra musi pozostać wilgotna. Nie można pozwolić, aby wyschły, ani pory nie umożliwią rozpadu tlenu, a następnie nie zostaną wchłonięte. Zazwyczaj w glebie jest wystarczająca ilość tlenu, aby utrzymać robaki przy życiu. W deszczowych czasach podejrzewa się, że ziemia jest tak wilgotna, że ​​nie ma wystarczającej ilości tlenu do oddychania, że ​​często przychodzą na powierzchnię, starając się uniknąć uduszenia. Robaki również wychodzą na powierzchnię w nocy, aby uniknąć upału dnia. Nie są w stanie oddychać pod wodą, ponieważ woda blokuje pory. Pozostawanie wilgotnym, ale nie mokrym jest kluczem do ich przetrwania.

Kokony dżdżownicy

Te małe stworzenia są zimnokrwiste i właściwie wylęgają się z kokonów, a nie rodzą się na żywo. Kiedy robak się rozmnaża, pozostawia miękki worek mazi, w którym pozostają niezbędne elementy nawozowe. Po włożeniu worka do ziemi zewnętrzna część twardnieje i staje się skórzasta, ale pozostaje wilgotna. Zarodki rosną w środku podobnie jak kurczak w jajku. Składniki odżywcze w worku dostarczają rosnącemu embrionowi tlenu, którego potrzebuje w tym czasie. Po wyczerpaniu się składników odżywczych embrion pęka i zaczyna żyć w środowisku, w którym zaczyna otrzymywać tlen bezpośrednio przez skórę.

Dżdżownica na glebie