Występuje w serii Netflix Travellers , która powraca w drugim sezonie 26 grudnia, a także w oryginalnej serii AT&T You, Me, Her , Patrick Gilmore tak bardzo kocha Boże Narodzenie, że zachowuje melodie takie jak Dolly Parton i Kenny Rogers „Once Upon a Christmas” „przez cały rok przez telefon. Tutaj mieszkańcy Kanady dzielą się wspomnieniami świątecznymi, które przynoszą mu największą radość.
Jestem fanatykiem świąt Bożego Narodzenia . Obecnie staram się zebrać każdy film świąteczny i specjalny program telewizyjny - od świątecznego pokazu Dick Van Dyke do mało znanych kreskówek, które pamiętam jako dziecko. Pewnego razu usłyszałem piosenkę w lokalnym radiu, w której dorastałem pod tytułem „Tiny Tony” o fryzjerze Świętego Mikołaja i przez lata szukałem piosenki. Nikt o tym nigdy nie słyszał. Kiedy pojawił się internet, znalazłem jakiś niejasny blog, który go wspominał. Okazuje się, że miejscowy nauczyciel ze szkoły średniej napisał tę kolędę i umieścił ją na winylu. Kupiłem płytę poza serwisem eBay i umieściłem piosenkę w YouTube, aby wszyscy mogli się nią cieszyć.
Zobacz ten post na InstagramieTo dziecko. Wspomnienie lat 80-tych. #ff #flashbackfriday #kindergarten #classpicture #Yeg # 1981 #patrickgilmore
Post udostępniony przez Patricka Gilmore'a (@patrickgilmore) w dniu 26 maja 2017 r. O godz. 9:55 PDT
Dla mnie Boże Narodzenie to uczucie magii, które obfitowało w dzieciństwie, poczucie cudu, które gubi się wraz z wiekiem. Spróbuję wszystkiego, aby pomóc w odnalezieniu tego uczucia, nawet jeśli przeglądam eBay dla zabawki, którą kiedyś miałem, jak postać GI Joe, którą mój brat dał mi zapakowany w pudełku wielkości lodówki obciążonym drewnem. (Upewniłby się, że mój prezent był największy pod drzewem, niezależnie od tego, co było w środku. Moja rodzina była znana z tego, że daje żarty jako prezenty.)
Co roku w połowie listopada przeszedłem już dwa litry ajerkoniaka, który jest moim ulubionym koktajlem. Piję go przez cały rok, gdybym mógł go zdobyć. Wszyscy ciągle mi powtarzają, że powinienem zrobić własny, ale to po prostu wydaje się być receptą na przyrost masy ciała.
Mieszkam w Vancouver, ale dorastałem na areale na obrzeżach Edmonton w prowincji Alberta, a każdej zimy wycinaliśmy naszą choinkę. Przyjaciele i dalsza rodzina dołączyliby do nas na wycieczkę w głąb lasu, gdzie mielibyśmy hot dog i pieczeń prawoślazu, pili gorącą czekoladę, śpiewali kolędy i robili śnieżne anioły i bałwany - wszystko. W drodze powrotnej zatrzymywaliśmy się na farmie i dostawaliśmy świeżą śmietanę na nasze płatki. Posiadanie żywego drzewa w domu oznacza, że cały dom pachnie jak Boże Narodzenie. Nie ma takiego zapachu.
W pewnym momencie moi rodzice zdecydowali, że utrzymanie prawdziwej choinki, podniesienie wszystkich igieł, które zostawia po sobie, podlewanie jej, było zbyt wielkim kłopotem, więc przeszli na sztuczne drzewo, które, a ja nie mam nic przeciwko mówiąc to, wkurzyło mnie. To nie są święta!
Więc kiedy pierworodna mojego brata, moja siostrzenica Maddy, spędziła swoje pierwsze święta u moich rodziców, miała prawdopodobnie 2 lub 3 lata, mój tata i brat i ja mieliśmy zaplanowany napad, kiedy moja szwagierka zabrała moją mamę na pedicure, a my zabraliśmy moją siostrzenicę i wycięłam prawdziwe drzewo. Była to misja bardzo wrażliwa na czas: musieliśmy wyjść, znaleźć, wyciąć, zabrać z powrotem do domu, odrodzić i pozbyć się starego drzewa, a następnie odnowić nowy, wszystko w jedno popołudnie, tylko sprawdzić, czy moja mama to zauważy. Mam film o jej wejściu do domu. Spojrzenie na jej twarz, kiedy to zrozumiała, sprawiło, że wszystko było tego warte. To jedna z moich ulubionych wspomnień świątecznych.
W dzisiejszych czasach, za każdym razem, gdy tęsknię za domem lub mam zły dzień, a niepokój jest za duży, wrzucę świąteczny album Perry Como, Boney M. lub Doris Day. To mnie opiera. Wakacyjne filmy też to robią, choć czasami myślę, że fakt, że mogę oglądać, powiedzmy, Charlie Brown Christmas, o każdej porze roku odbiera mu wyjątkową wyjątkowość. Pamiętam, jak ścigałem się w salonie, gdzie mój brat siedział przed telewizorem, czekając, aż się pojawi. Grał raz w roku, a jeśli go przegapiłeś, przegapiłeś to. Już tego nie mamy.
Ten esej jest częścią serii „ Moje ulubione święta ”, zawierającej historie o ukochanych wspomnieniach z wakacji i tradycjach od autorów specjalnych gości. Aby przeczytać pozostałe, przejdź tutaj .
