Guawa jest owocem, który zazwyczaj rośnie w klimacie tropikalnym.
Różnica między guayabą a guawą jest zasadniczo fonetyczna - obie odnoszą się do tej samej rośliny. Guawa jest słodkim owocem uprawianym w tropikalnym klimacie i środowiskach, w których ciepło utrzymuje się przez cały rok. Owoc ten jest produktem drzewa guawy, które jest częścią rodziny mirtów (Myrtaceae), rodzaju Psidium - składającego się ze 100 gatunków małych drzew i tropikalnych krzewów.
tło
Uważa się, że drzewo guawy pochodzi z Ameryki Łacińskiej w południowym Meksyku i regionie Ameryki Środkowej. Od 1526 r. Owoce uprawiano na obszarach tropikalnych w Ameryce Łacińskiej i na Karaibach. W 1847 roku drzewo gujawskie zostało wprowadzone na Florydę, a stamtąd do Guam i Indii Wschodnich; jest prawdopodobne, że guawa została później sprowadzona do Afryki i Azji po pierwszym wprowadzeniu na te obszary. Na początku XIX wieku na Hawajach wprowadzono guawę, która obecnie rośnie na Wyspach Pacyfiku.
Guayaba
Słowo guayaba jest hiszpańską pochodną „guayabo”, oryginalnego słowa używanego dla drzewa guawa przez Indian Arawak. Indianie Arawak są mieszkańcami Wielkich Antyli i Ameryki Południowej. Kiedy Krzysztof Kolumb przybył do obu Ameryk, jego pierwszym ludzkim spotkaniem było spotkanie z ludem Arawak.
Inne nazwy
Podczas gdy języki takie jak rumuński, rosyjski, szwedzki, norweski i duński przyjęły w leksykonie słowo guawa, inne języki stworzyły własne słowa dla owoców guawy. Niektóre inne nazwy, z których znana jest guawa w innych językach, to jwafa (arabski), guaba (japoński), bayabas (tagalog), amrood (pendżabski) i peru (marathi).
Używa
Ludzie na całym świecie korzystają z owoców guawy w różnych modach. Owoce można jeść na surowo lub z solą i pieprzem; zanurzone w konserwowanym proszku śliwkowym; wykonane w cukierki, konfitury, galaretki i dżemy; na soki; i stosowany w sosach i innych solonych produktach jako substytut pomidorów.
