Renesans był okresem w historii Europy po średniowieczu i poprzedzającym oświecenie, od około 1300 do 1600 roku, charakteryzującym się zawirowaniami religijnymi i politycznymi oraz dziełami wielkich artystów, takich jak Michał Anioł i da Vinci. Był to także punkt przejścia kulturowego w przygotowaniu i konsumpcji żywności. W szczególności pojawił się globalny handel - który dał bogatemu dostęp do żywności, napojów i przypraw z całego świata - przewidywał nowoczesne sposoby jedzenia.
Bażant był luksusem, z którego bogaci korzystali w okresie renesansu.Robienie i jedzenie chleba
Niezależnie od narodowości czy statusu ekonomicznego ludzie w całej Europie jedli chleb. We Włoszech ludzie wszystkich klas mieli miejsca w swoich domach poświęcone na wyrabianie ciasta. Wśród klas niższych i średnich ciasto to zostało zabrane do miasta i upieczone we wspólnych piecach, ponieważ większość gospodarstw domowych była zbyt biedna, aby pozwolić sobie na prywatne piekarniki. Jednak bogaci często mieli własne piece opalane drewnem, w których wypiekali miękkie białe pieczywo. Ubodzy jednak wytwarzali i jedli gruboziarnisty chleb pszenny, który czasami zawierał żyto lub jęczmień.
Napoje alkoholowe
Obawiając się choroby, ludzie renesansowi rzadko pili czystą wodę. Od Niemiec na północy do Włoch na południu oraz Francji i Anglii preferowanymi napojami były wino i piwo. Wino było podstawowym napojem elity, podczas gdy piwo było napojem z wyboru niższych klas. Jednakże, ponieważ w tym okresie wino nie było przechowywane w butelkach, ale w beczkach, które łatwo się psują, nowe wino na ogół było preferowane w stosunku do starszego wina. Południe Francji i niektóre wyspy na Atlantyku były głównymi źródłami produkcji wina. Piwo cieszyło się większą popularnością niż wino w północnej Europie, ponieważ wino było trudne w transporcie, a zatem zbyt drogie.
Mięsa i przyprawy
Chociaż klimat południowej Europy, Francji i Anglii pozwalał na obfitość świeżego mięsa, spożycie mięsa było przywilejem zwykle przyznawanym wyższym klasom. We Włoszech. Ryby były podstawą w całym spektrum społeczno-ekonomicznym, zwłaszcza podczas Wielkiego Postu, kiedy kościół katolicki zniechęcał do jedzenia innych rodzajów mięsa. Niektóre przysmaki, takie jak bażanty i pawie, były wyłączną własnością bogatych. Sole i inne egzotyczne przyprawy, takie jak pieprz, cynamon, goździki i imbir, były używane do wzmocnienia smaku i jako środek konserwujący. Sól odegrała zasadniczą rolę w zachowaniu mięsa w miesiącach zimowych.
Nawyki żywieniowe
Zgodnie ze współczesnymi standardami praktyki żywieniowe renesansu były prymitywne nawet wśród bardzo zamożnych. Chleb funkcjonował jako naczynie do jedzenia, ponieważ użycie prawdziwych przyborów do jedzenia pozostało rzadkością. Jedna z pierwszych wzmianek o rozwidleniu literatury europejskiej pojawia się w encyklopedycznej książce kucharskiej opracowanej w 1570 r. Przez Bartolomeo Scappiego, osobistego szefa kuchni papieża Piusa V. Mniej więcej w tym czasie niektórzy członkowie wyższych klas zaczęli jeść na talerzach i mosiężnych sztućcach niedługo potem. Standardy etykiety nie pojawiłyby się znacznie później, w XVII wieku. Jednak we wszystkich klasach obżarstwo było rzadkie; ludzie jedli, dopóki nie byli pełni, a następnie zatrzymali się. Wśród bogatych muzyka na żywo może towarzyszyć kolacji.
