Jeśli uważasz, że wyrażenie „Strzeż się Ides marca” brzmi nieco złowieszczo, nie jesteś sam. Zwrot ten jest najbardziej znany z tego, że pojawia się w tekście tragedii Williama Szekspira Juliusza Cezara, gdzie wskazuje na ewentualne zabójstwo rzymskiego dyktatora. Kiedy wróżący ostrzega go: „Strzeż się Idy marcowej”, Cezar rzuca światło na ostrzeżenie, ostatecznie płacąc najwyższą cenę. Jednakże, nie licząc nieszczęścia Cezara, za tym wyrażeniem nie kryje się złowrogie znaczenie. To po prostu data w rzymskim kalendarzu.
I tak jak w sztuce Szekspira, był to rzeczywisty dzień w 44 roku pne, kiedy zamordowano prawdziwego Cezara. Według greckiego biografa i eseisty Plutarcha, Cezarowi naprawdę polecono strzec Ides Marca przez wróżbitę. Zamiast tego kontynuował spotkanie z rzymskim senatem, gdzie został zabity nożem przez 60 spiskowców. Ich zamiarem było powstrzymanie dążenia do władzy i przywrócenie Republiki Rzymskiej, ale zamiast tego kraj pogrążył się w wojnie domowej. Ostatecznie Oktawian, wielki bratanek Cezara i adoptowany dziedzic, powstanie z chaosu jako August, pierwszy cesarz Rzymu. Republika została na zawsze utracona.
Istnieją inne niesławne wydarzenia, które miały miejsce 15 marca, od cara Mikołaja II zrzekającego się rosyjskiego tronu w 1917 roku - co doprowadziło do śmierci jego i całej jego rodziny rok później - do nazistowskich wojsk przejmujących kontrolę nad Czechosłowacją w 1939 roku. Ale dzięki niewielkiej pomocy najsłynniejszego dramaturga na świecie żaden inny incydent nie skazał 15 marca na jego złą reputację, podobną do zabójstwa Juliusza Cezara.
