Zbliżenie rozbioru dębowej kłody.
Porównania dębu i hikory powinny obejmować oba rodzaje dębu: czerwony i biały. Mimo że trzy rodzaje drewna są używane w podobny sposób, różnice w twardości, gęstości, wzorach ziaren i kolorze mogą mieć wpływ na ostateczny wynik. Różnice między dębem a hikorą są zazwyczaj definiowane przez aplikację. Dąb i hikora wytwarzają pył, który może powodować problemy zdrowotne. Zawsze noś ochronę dróg oddechowych i oczu.
Skala twardości
Skala Janka mierzy twardość lub gęstość twardego drewna: im wyższa liczba, tym twardsze lub bardziej gęste drewno. Hickory to najtrudniejszy z trzech typów o wartości 1820. Biały dąb jest drugi z oceną 1, 360. Czerwony dąb jest najłagodniejszy z trzech na 1, 290. Dla porównania, orzech brazylijski lub ipe, ma najwyższą ocenę Janka na 3, 684. W dolnej części skali sosna biała ma ocenę 380. Twardość i gęstość wpływają również na wagę i urabialność. Hikora jest trudniejsza na dłoniach, palcach i plecach.
Problemy ze sprzętem
Wybór hikory nad dębem oznacza, że potrzebujesz lepszych ostrzy, które wymagają ostrzenia częściej. Hickory tępi zwykłe brzeszczoty do drewna. Do hikory zalecane są ostrza zakończone węglem, podczas gdy ostrza ze stali szybkotnącej są zazwyczaj wystarczające do dębu. Fotografowanie lub wbijanie gwoździ w hickory wymaga więcej siły niż dąb. Jeśli gwoździe lub wkręty zrywają się w hikorze, mogą być trudniejsze do usunięcia niż w przypadku dębu. Otwory pilotowe na śruby i gwoździe - gdy gwoździe są napędzane ręcznie - są również zalecane podczas używania hikory. Hikora jest bardziej podatna na pękanie lub drzazgę niż dąb. Wiertła, strugarki, szlifierki stacjonarne i wszystkie urządzenia do automatycznego podawania powinny pracować z mniejszą prędkością podczas używania hikory, w porównaniu z dębem. Hickory wytwarza drobniejszy, bardziej pudrowy pył niż dąb po cięciu lub zmieleniu. Dąb wytwarza gruboziarniste trociny, które nie unoszą się w powietrzu tak łatwo po cięciu lub frezowaniu. Podczas pracy z dowolnym rodzajem drewna należy stosować ochronę dróg oddechowych i oczu.
Różnice ziarna
Wzory ziaren trzech gatunków mają subtelne, ale charakterystyczne różnice. Czerwony dąb ma szeroki wzór słojów, który może być zygzakowaty, wygląda podobnie do rygla oświetleniowego z ostrymi krawędziami, biegnie prosto, zamyka linie lub łączy wszystkie powyższe elementy. Czerwony dąb waha się od jasnobursztynowego do brązowego do lekko różowego. Hickory waha się od przeważnie szarego do białawego do ciemnobrązowego i kremowego ze smugami fioletu - wszystko na tej samej desce. Hikorowy wzór ziarna jest ciasny i przeważnie prosty, ale może śmiało wędrować z linii prostych, tworząc trójkątne wzory, które dochodzą do ostrego punktu. Ze względu na różne stopnie, hickory mogą również mieć sęki i wady, które niektórzy entuzjaści obróbki drewna nagradzają za rustykalny wygląd. Jedną z charakterystycznych cech odróżnia biały dąb od hikory lub czerwonego dębu: Biały dąb ma przyjemny zapach perfum, gdy jest świeżo ścięty.
Aplikacje
Dąb czerwony jest najczęściej stosowanym z trzech gatunków. Jest bardziej dostępny i tańszy niż biały dąb lub hickory. Dąb czerwony jest tradycyjnie używany do szaf i wykończeń wnętrz. Sklejka z czerwonego dębu jest łatwo dostępna. Sklejka z białego dębu i hikory jest bardziej ekskluzywna niż sklejka z czerwonego dębu i może wymagać specjalnego zamówienia. Biały dąb jest zwykle używany częściej w przypadku mebli i specjalistycznych projektów. Rzemieślnicy ze starego świata cenili biały dąb za stoły, krzesła i skrzynie. Ilość wciąż istniejących zabytkowych mebli z białego dębu świadczy o powszechnym stosowaniu drewna na początku XX wieku i wcześniej. Hikora jest zwykle używana mniej do szafek niż czerwony lub biały dąb, częściowo ze względu na wyższe koszty i może być trudniejsza do znalezienia. Hickory ma wyższy współczynnik stresu niż czerwony lub biały dąb. Jego odporność sprawiła, że jest popularnym wyborem dla uchwytów na takie rzeczy jak siekiery, łopaty, młoty, grabie i kije baseballowe. Jest również popularny w przypadku podłóg i mebli.
Wykończeniowy
Problemy z wykończeniem dębu i hikory opierają się na przygotowaniu. Piaskowanie hikory zajmuje więcej czasu niż dębu, ponieważ jest trudniejsze. Zadrapania są trudniejsze do usunięcia z hikory niż dębu, zwłaszcza jeśli rysy przebiegają prostopadle do ziarna. Zazwyczaj hickory muszą być szlifowane kolejno mniejszymi ziarnami, aby uzyskać taką samą gładkość, jaką uzyskuje się przy mniejszym wysiłku niż szlifowanie każdego rodzaju dębu. Przygotowanie wykończenia dębu często kończy się szlifowaniem końcowym papierem ściernym o ziarnistości 100. Przygotowanie hikory zazwyczaj wymaga końcowego szlifowania przy użyciu papieru ściernego o ziarnistości 120 do 180, aby był gotowy do bejcowania. Wykończenie bejcą jest również czynnikiem różnicującym dwa gatunki: z powodu twardości hickory plama penetruje ją wolniej niż dąb. Plama musi pozostać na powierzchni hikory dłużej niż dąb, aby uzyskać ten sam kolor. Po wyschnięciu bejcy przygotowanie lakieru nawierzchniowego jest takie samo wśród wszystkich trzech.
