Na poziomie podstawowym, chemicznym, żywica epoksydowa rozpoczyna się od reakcji bisfenolu A, który zawiera pierścień benzenowy (węglowy) i grupę funkcyjną hydroksylową (OH), oraz epichlorohydrynę. Z drugiej strony żywica poliuretanowa opiera się na reakcji organicznego (węglowego) poliizocyjanianu i alkoholu.
Ekspansja
Żywica epoksydowa schnie lub utwardza się do bardzo twardej, nieekspansowanej powierzchni i nadaje się tylko do użytku w pomieszczeniach. Z drugiej strony żywica poliuretanowa jest do 50 razy bardziej ekspansywna niż żywica epoksydowa, dzięki czemu jest znacznie bardziej odporna na pękanie i dlatego nadaje się do użytku wewnątrz i na zewnątrz.
Odnalezienie
Żywicę poliuretanową można zainstalować z powodzeniem w temperaturach od 20 do 100 stopni Celsjusza, podczas gdy żywica epoksydowa wymaga temperatur powyżej 50 stopni Celsjusza. Poliuretan stosowany jako powłoka do betonu zazwyczaj utwardza się w ciągu dwóch do czterech dni, natomiast utwardzanie żywicy epoksydowej może potrwać do ośmiu dni.
Lotne związki organiczne
Wszystkie żywice poliuretanowe zawierają umiarkowane ilości lotnych związków organicznych (VOC). Niektóre epoksydy klasy przemysłowej zawierają niski poziom LZO, ale epoksydy ogólnego zastosowania sprzedawane w sklepach detalicznych mogą mieć bardzo wysoki poziom.
