Jedwab nie pochodzi tylko z jedwabników.
Drapieżne pająki obracają jedwab w kokony i sieci, aby złapać ich zdobycz, podczas gdy jedwabniki używają jedwabiu tylko do kokonów. Te dwa bardzo różne gatunki wytwarzają mocne, wszechstronne, elastyczne i lekkie włókna. Oba rodzaje jedwabiu mają niezliczone możliwości zastosowania w wojsku i medycynie. Różnice między jedwabiem pająka i jedwabiem robaka zainspirowały badania naukowe nad tymi wątkami produkowanymi przez zwierzęta.
Różnice w grubości
Różnice w grubościach tych dwóch rodzajów nici jedwabnych są odwrotnie proporcjonalne do ich wytrzymałości. Robaki wytwarzają jedwab o stałej grubości, podczas gdy pająki wytwarzają kilka rodzajów jedwabiu o różnych grubościach. Nici z jedwabiu są 10 razy grubsze niż jedwab pajęczyny, a ich średnica wynosi średnio 0, 03 cala. Pomiary jedwabiu pająka wahają się od 0, 00012 do 0, 00032 cala średnicy. Pająki używają zaworów w szyjach, aby regulować grubość jedwabiu.
Różnice w sile
Chociaż oba rodzaje jedwabiu są niezwykle lekkie i mocne ze względu na ich rozmiar i grubość, jedwab pajęczyny jest znacznie silniejszy niż jedwab robaka. Naukowcy szacują, że jedwab pajęczyny jest co najmniej dwa razy mocniejszy niż typ wytwarzany przez jedwabniki. Jedwab pajęczyny jest niezwykle elastyczny i mocniejszy niż kevlar i stal, z których żadna się nie rozciąga. Czynniki odpowiadające różnym opiniom naukowym o sile pajęczego jedwabiu są łatwe do wyjaśnienia. Gdy pajęczyna wchłania wodę, staje się mniej krucha i bardziej elastyczna. Pomiary wykonane na różnych poziomach wilgotności odpowiadają różnym wynikom.
Różnice w produkcji
Różnice w produkcji jedwabiu pająka i robaka wahają się od technik fizycznych do ekonomicznych, a nawet kwestii praw zwierząt. Jedwab robaka jest produkowany przez gąsienice jedwabnych ćmy (Bombyx mori), których jaja wylęgają się do larw, z których każda wiruje jedną milę ciągłej jedwabnej nici w kokony. Rolnicy jedwabiu ogrzewają te kokony, aby zabić jedwabniki i zebrać cienkie nici. Pająki uwalniają jedwab z gruczołów brzusznych. 11-metrowy jedwabny materiał wykonany przez ponad milion dzikich złotych pająków z Madagaskaru potrzebował 70 pracowników na cztery lata. Ten czas obejmuje zbiór pająków, które były karmione świerszczami, a nie zostały skrzywdzone podczas zbioru, a później wypuszczone. Komercyjna produkcja jedwabiu pająka jest trudna, ponieważ pająki wytwarzają bardzo mało jedwabiu na raz, a te stworzenia terytorialne nie mogą żyć razem bez wzajemnego zabijania. Działacze na rzecz praw zwierząt sprzeciwiają się temu procesowi produkcji.
Różnice wpływające na zastosowanie medyczne
Super mocne nici jedwabne są bardzo przydatne w medycynie. Chirurdzy mogą wykonywać lepsze szwy za pomocą tego materiału; spalić pacjentów przyszłości można oszczędzić bolesnych przeszczepów skóry, wszystko ze względu na właściwości tych jedwabi. Jedwab robaka wywołuje reakcję ludzkiego układu odpornościowego, co czyni go mniej odpowiednim do tych celów; podejrzewano, że powoduje ataki astmy u wrażliwych pacjentów. Jedwab pajęczyny nie ma tej wady. Jedwab pajęczy nie może być jeszcze produkowany w ilościach w probówkach. Obecne eksperymenty z udziałem genetycznie zmienionych roślin i zwierząt próbują wytworzyć wystarczającą ilość nici jedwabnych do zastosowań medycznych.
