Marilyn Monroe i Joe DiMaggio związali węzeł w San Francisco City Hall 14 stycznia 1954 roku, zaledwie dwa lata po tym, jak DiMaggio poprosił przyjaciela, aby umawiał go na randce z blond bombą. Małżeństwo było krótkotrwałe: skończyło się dziewięć miesięcy później, gdy Monroe przytoczyła „okrucieństwo psychiczne” DiMaggio w jej zgłoszeniu.
Krążą pogłoski, że ich rozwód był wynikiem tego, że DiMaggio nie chciał cofnąć się do sławy żony, ale nowa książka twierdzi, że doszło do rozłamu, ponieważ Monroe nie mógł mieć dzieci. DiMaggio miał syna, Joe Jr., od pierwszego małżeństwa z aktorką Dorothy Arnold, ale chciał mieć rodzinę ze swoją nową żoną, zgodnie z biografią Dinner with DiMaggio: Wspomnienia bohatera amerykańskiego współautorem braci Johna Positano i Dr. Rock Positano.
„Joe chciał mieć dzieci z Marilyn, a Marilyn chciała nagrodzić go rodziną” - czytamy w książce. „Po włosku seks oznaczał dzieci. Świetny seks oznaczał wspaniałe dzieci. Marilyn dawała seks bogini, ale nie ma dzieci”.
Dr Positano po raz pierwszy spotkał DiMaggio, lecząc go za dawną kontuzję ostrogi pięty, informuje People . Ich przyjaźń powstała podczas kolacji w różnych restauracjach w Nowym Jorku.
Monroe i DiMaggio na plaży na Florydzie.
Jednak rozwiązanie ich małżeństwa nie powstrzymało DiMaggio przed opieką nad Monroe, który był młodszy o 12 lat. W 1961 roku, kiedy koniec czteroletniego małżeństwa Monroe z dramaturgiem Arthurem Millerem pozostawił jej uczucie „kruchości emocjonalnej”, DiMaggio podniósł kawałki. Zapewnił jej wypuszczenie z kliniki psychiatrycznej, jak podaje History.com, i zabrał ją na trochę R&R na wiosenny obóz treningowy Yankees na Florydzie.
„Czuł, że jest bardzo bezbronna i bardzo słodka, a ludziom bardzo łatwo było ją wykorzystać” - powiedział dr Positano.
DiMaggio tak bardzo troszczył się o swoją byłą żonę, że nigdy nie wybaczył swojemu przyjacielowi Frankowi Sinatrze, że przedstawił ją rodzinie Kennedy'ego. Monroe radził sobie z depresją i uzależnieniem od narkotyków, kiedy zaczęły krążyć pogłoski o romansach z Johnem F. Kennedym i Bobby Kennedym.
„Rozumie się, że jej zaangażowanie w pana Sinatrę i klan Kennedy'ego stawia ją w sytuacji, w której może nie sprzyjało to jej zdrowiu psychicznemu ani zdrowiu emocjonalnemu” - powiedział Positano. „[DiMaggio] nie myślał, że są dobrymi ludźmi, żeby mogła być w pobliżu”.
Śmierć Monroe w wieku 36 lat w sierpniu 1962 r., Zaledwie 17 miesięcy po jej leczeniu psychiatrycznym, została uznana za „prawdopodobne samobójstwo”. Ale Positano twierdzi, że aktorka powiedziała DiMaggio, że ktoś ją „zrobi”.
„Całe mnóstwo Kennedych było zabójczyniami”, powiedział DiMaggio Positano, zgodnie z książką, „i zawsze im się to udawało. Uciekną z tym za sto lat.”
„Zawsze wiedziałem, kto ją zabił, ale nie chciałem rozpocząć rewolucji w tym kraju” - rzekł DiMaggio do Positano. „Pójdę do grobu, żałując i obwiniając się za to, co się jej stało”.
Gwiazda baseballu, którą książka mówi do końca Monroe, to ta, która zorganizowała jej pogrzeb. Każdego tygodnia wysyłał róże do jej grobu w Los Angeles, aż do śmierci w 1999 roku. Jego ostatnie umierające słowa rzekomo brzmiały: „W końcu zobaczę Marilyn”.
