Żołędzie dębu czerwonego dojrzewają przez dwa sezony, podczas gdy żołędzie dębu białego dojrzewają w jednym.
Czerwony dąb nie jest szczególnym gatunkiem drzewa, lecz terminem opisującym rodzaj dębu o szczeciniastych lub spiczastych liściach i żołędzi, które dojrzewają w ciągu dwóch sezonów wegetacyjnych, kiełkują, gdy dojrzewają na wiosnę. Z kolei białe dęby mają zaokrąglone końce i punkty, a żołędzie dojrzewają w jednym sezonie. Białe dęby i czerwone dęby mają różne rodzaje początkowych systemów korzeniowych.
Wspólne cechy korzenia drzew
Wszystkie drzewa mają pewne cechy korzenia. Korzenie drzew mają merystem wierzchołkowy, który składa się z określonej tkanki roślinnej - tkanki merystematycznej - występującej tylko na wierzchołku korzenia i przykrytej nasadką korzeniową. Wraz ze wzrostem merystemu wierzchołkowego oddziela się on od najstarszej tkanki i uniemożliwia nowym komórkom podział komórek. To skutecznie określa tzw. „Strefę wydłużenia”, w której komórki rozszerzają się i stają się wyspecjalizowane. Tempo tego wzrostu zależy od kilku czynników, w tym pory roku, gatunków drzew i warunków środowiskowych, takich jak zaopatrzenie w wodę i składniki odżywcze.
System korzeniowy czerwonego dębu
Istnieją trzy główne typy systemów korzeniowych: korzenie serca, korzenie palowe i korzenie płaskie. Czerwone dęby początkowo rozwijają układy korzeniowe serca podczas ich zakładania. Korzenie serca przypominają układ żył i tętnic serca ludzkiego: Kilka półpodstawowych korzeni wydłuży się do gleby, podczas gdy kilka mniejszych korzeni wydostanie się z tych głównych korzeni, tworząc rozgałęziony system korzeniowy. Jak ustala drzewo, ten system korzeniowy może modyfikować się w różne kształty, w zależności od tego, w jaki sposób najlepiej może zebrać składniki odżywcze, wodę i tlen.
System korzeniowy białego dębu
Systemy korzeniowe czerwonego dębu różnią się od systemów korzeniowych dębu białego, które wytwarzają korzenie z kranu. Korzenie palowe mają jeden główny korzeń zakotwiczający, który rozciąga się głęboko w glebie, z wtórnymi korzeniami rozgałęziającymi się od niego, głównie na szczycie kilku cali gleby. Ta różnica oznacza, że dwa różne typy drzew wymagają nieco różnych środowisk. Na przykład białe dęby korzystają z głębszych poziomów wilgoci w glebie.
Czynniki wpływające na zdrowie korzenia czerwonego dębu
Korzenie dębu czerwonego są podatne na uszkodzenia spowodowane zakłóceniami w miejscu budowy, jak to ma miejsce w przypadku budowy i uprawy dużych lub licznych roślin w pobliżu. Zmiana poziomu gruntu, jak również powodowanie zagęszczonej gleby nad korzeniami drzew, może również powodować problemy. Szkoda spowodowana przez korzenie przez zakłócenie miejsca jest często niewidoczna na początku, ale po jej zakończeniu spadek dębu jest prawie nieunikniony. Pierwszą oznaką spadku spowodowanego zaburzeniami korzeni i gleby jest zwykle zamieranie gałęzi.
