Był rok 1984. Para, którą zadzwonimy do pana i pani Smith, właśnie kupiła piękny stary dom w samym sercu Cooperstown w Nowym Jorku, małej wiosce około 75 mil na zachód od Albany.
To, czego brakuje społeczności w podmiejskich udogodnieniach, nadrabia w kulturze. Znajduje się w nim Muzeum Sztuki Fenimore, w którym znajduje się jedna z najobszerniejszych kolekcji sztuki amerykańskiej Indian oraz Muzeum Rolnicze z XIX wieku, odtworzone przy użyciu budynków z epoki z całego stanu. W 1936 roku otwarto tam Narodową Galerię Sław Baseballu. Otesaga Resort, rozległa posiadłość zbudowana w 1909 roku, która niegdyś służyła jako szkoła z internatem dla dziewcząt, rezerwuje całoroczne przyjęcia weselne z Nowego Jorku, które przyjdź na wspaniałe tło jeziora Otsego.
Najsłynniejszy rodzimy syn Cooperstown, autor James Fenimore Cooper, który napisał „ The Last of the Mohicans”, nazywany jeziorem „glimmerglass” za migotliwy efekt porannej mgły na wodzie. (Jego ojciec, sędzia William Cooper, założył wioskę.) Każdego lata festiwal Glimmerglass przynosi operę do miejskiego teatru nad jeziorem.
Jest to miejsce, w którym usłyszysz każdy rodzaj plotek na głównej ulicy. W każdej chwili jest dwóch gliniarzy na służbie. Dowiesz się dokładnie, kto dostał DUI, ponieważ zobaczysz, jak spędzają czas w miejskim wysypisku, kiedy idziesz wyrzucić śmieci. Obecna populacja oscyluje w granicach 1852.
Wkrótce po wprowadzeniu się, Smithowie postanowili urządzić przyjęcie dla swoich nowych przyjaciół i sąsiadów. Noc szła dobrze, rozmowy płynęły, gdy goście cieszyli się jedzeniem i towarzystwem innych. Potem przez paplaninę rozległ się ostry odgłos: z kuchni rozległ się wyraźny odgłos tłuczonego szkła. Smithowie pobiegli z jadalni, zszokowani, że znaleźli półmiski, których używali do przygotowania nocnego posiłku na podłodze w kuchni. Naczynia, które usadowiły się pewnie na blatach kuchennych zaledwie kilka sekund wcześniej, były porozrzucane, niektóre nie do naprawienia.
„To była niewiarygodna scena i nie mają wyjaśnienia, jak mogło się to wydarzyć. Nie mieli żadnych zwierząt domowych, które mogłyby powalić te rzeczy. Z pewnością nie było drżenia ani trzęsienia ziemi” - powiedział Bruce Markusen z Cooperstown Candlelight Ghost Wycieczki, prowadzenie grupy w ostatnią sobotnią noc.
Ale Smithowie mieli możliwą odpowiedź, kiedy o tym pomyśleli. Ktoś się z nimi bawił, a biorąc pod uwagę to, co wiedzieli o zmarłym poprzednim właścicielu domu, nie byłoby to strasznie zaskakujące, gdyby radosne dudnienie radości ją zdenerwowało.
Dom Smithów został pierwotnie zbudowany w 1888 roku. Został zakupiony przez dwie znane postacie w społeczności, George H. i Minnie Marsh White, w 1916 roku. Był bankierem i była nauczycielką. Bezdzietna para mieszkała tam przez wiele szczęśliwych lat, często jadąc długimi samochodami wzdłuż wybrzeża, aby odwiedzić drugi dom na Florydzie podczas letnich i zimowych przerw w szkole Minnie.
Potem, niestety, George zmarł w 1938 roku. Minnie była zdruzgotana. Była w wieku 50 lat i nagle sama. Dom z siedmioma sypialniami, który kiedyś dzielili, wydawał się ogromną, pustą skorupą. „Kilka lat później USA przystąpiły do II wojny światowej. Jedną z produktów wojny było poważne racjonowanie naftowych produktów naftowych, w wyniku czego Minnie nie było już w stanie podróżować samochodem wzdłuż wybrzeża zima ”- powiedział Markusen.
„Zasadniczo tkwiła tutaj przez cały rok. To piękny dom, ale jest to duży dom dla jednej osoby. Pozostajesz tu przez całą zimę bez przerwy i może to zrobić sztuczki w twoim umyśle - wydaje się, że właśnie to zrobił.”
Minnie pogrążyła się w ciężkiej depresji. 7 grudnia 1944 r. Wspięła się po schodach na trzecie piętro, zabezpieczyła pętlę między dwoma oknami z przodu domu i odebrała sobie życie.
Smithowie wiedzieli o Minnie, kiedy kupili dom. (W Nowym Jorku, gdy dom jest nagłośniony jako nawiedzony, obowiązkiem właściciela jest ujawnienie każdej strasznej działalności potencjalnym nabywcom podczas procesu sprzedaży).
„Prowadzisz przyjęcie, a potem, bez wyjaśnienia, twoje przedmioty kuchenne zostały właśnie rzucone na podłogę, a ty uważasz, że duchy są w to zamieszane. To nie jest przyjemna sytuacja. Wielu ludzi uciekłoby do Real Hubbella Estate i wystawił znak „na sprzedaż”, ale według ich uznania Smithowie tego nie zrobili ”- powiedział Markusen.
Rodzina nadal tam mieszkała, postanawiając zawrzeć pokój z innymi istotami, z którymi mogą dzielić dom. Z czasem Minnie wydawała się błogosławić. Kiedyś, gdy ich córka z college'u straciła cenną biżuterię, duch okazał życzliwość. Srebrny pierścionek nie miał dużej wartości pieniężnej, ale miał, jak opisuje to Markusen, silny sentymentalny urok. Smithowie przeszukali każdy pokój, każde piętro, każdy zakamarek domu, gorączkowo próbując znaleźć pierścień. Wrócili nawet do pokoju w akademiku swojej córki. Nic.
Po powrocie do domu młoda kobieta poddała się i wokalizowała tyle samo. „Nie znajdziemy pierścienia. Nie ma. Po prostu będę musiał go zastąpić”, powiedziała głośno.
Następnego ranka zauważyła coś błyszczącego na komodzie w swojej sypialni. To był pierścień. Był to pierścień, który zagubiła, teraz na widoku, w miejscu, które najwyraźniej zauważyłaby, gdyby była tam poprzedniej nocy. Markusen twierdzi, że nie widziała tego wcześniej, ponieważ jej tam nie było.
„Do dziś pani Smith jest przekonana, że duch Minnie Marsh White usłyszał lament córki i zmotywował się do znalezienia pierścienia, a następnie umieścił go w miejscu, w którym wiedziała, że łatwo go zobaczy” - powiedział.
„To głównie z powodu tego incydentu, że pan i pani Smith uważają ducha Minnie Marsh White za przyjaciółkę: kogoś pomocnego, a nie kogoś, kogo się boi”.
Dom, który funkcjonuje jako łóżko i śniadanie, wciąż jest nawiedzany przez ducha Minnie. Smithowie nadal tam mieszkają. Od czasu do czasu goście zgłaszają odgłosy dochodzące z niezamieszkałego trzeciego piętra. W pokoju słonecznym wyświetlane są oprawione fotografie, przedstawiające historię domu, w tym portret Minnie. Co jakiś czas te zdjęcia są przestawiane, przenoszone trochę - inne wskazanie, mówi Markusen, o aktywności Minnie.
Śledź Country Living na Pintereście .
