Mój pies Jerry to wiele rzeczy. Jest cudownym potworem, który w nocy kradnie wszystkie prześcieradła. Jest również ekspertem w dziedzinie holowania o holowniku, miłośnikiem marchewek i mistrzem drzemki. Ale on nie jest moim dzieckiem i nigdy nie będzie. Jest psem, a to oznacza, że traktuję go inaczej niż traktuję prawdziwe dzieci, na korzyść wszystkich (w tym jego).
„Osobiście nie podoba mi się określenie„ futrzane dzieci ”, wyjaśnia Phillip Tedeschi, MSSW, LCSW, dyrektor wykonawczy Instytutu ds. Połączenia Ludzko-Zwierzęcego. „Naprawdę chcę, żeby mogli być psem lub kotem, nieporównywalnym z ludzkim dzieckiem. W niektórych przypadkach istnieją podobieństwa, ale są też różnice. ”Obserwowanie i odnotowywanie tych różnic nie tylko sprawia, że nasze zwierzęta są szczęśliwe - może również pomóc zapobiegać agresji.
Wszyscy widzieliśmy tak zwane „dzieci futerkowe” jadące uliczkami spacerowiczów lub kłusujących obok ich domowych rodziców, ubrane w twee stroje, które nie wyglądałyby nie na miejscu dla malucha. Czasami są one umieszczane na Instagramie z rożkami lodowymi, pilotami telewizyjnymi, kawałkami pizzy lub pustymi butelkami piwa z hashtagami, takimi jak #sundayfunday i #caseofthemondaze. Te zwierzęta zazwyczaj wyglądają na szczęśliwe. Ich języki wyrywają się, a jeśli przyjrzysz się uważnie, mogą nawet wydawać się smucić. Ale nie mogę się powstrzymać od zastanowienia, czy przodkowie tych szlachetnych bestii żałują, że najpierw udadzą się do tego ciepłego kręgu ognia, żeby ugryźć żubra, gdyby wiedzieli, że doprowadzi to do noszenia pasiastego onesie z wycięciem na ogon?
Być może czytasz to, otwierając konto swojego psa na Instagramie w innej zakładce, myśląc o ręcznie haftowanej kamizelce dla psa wisi w szafie płaszcza. Może masz nawet naszyjnik w kształcie łapy. Niech ta, która nie nazywa swojego psa „My Little Fuzz-butt”, rzuci pierwszy kamień. Posiadam również koszulkę z napisem „spacery z psem są moją szczęśliwą godziną” i kupiłem zabawki dla psów oparte niemal wyłącznie na ich wartości estetycznej. To nie znaczy, że przebieranie zwierzaka jak osoba jest jednoznacznie błędne, lub że narzekanie na szczeniaka sprawia, że jesteś złym rodzicem zwierzaka. Ale zanim zrobisz tę idealną przynętę na Instagramie, pomyśl, jak czuje się zwierzę pod kostiumem.
Tedeschi woli traktować swoje zwierzęta jak własnych, unikalnych członków rodziny, a nie tylko jednego z dzieci. „Myślę, że pod pewnymi względami wiele osób może mieć głębszą relację ze swoimi zwierzętami, jeśli pozwolą zwierzęciu być sobą”, wyjaśnia.
Pomyśl o wszystkich decyzjach, które podejmujesz dla swoich zwierząt. Ty decydujesz, kiedy jedzą i co je w misce. Umieszczenie tych misek, ich łóżek, a nawet zabawek, którymi się bawią, zależy także od ludzi. Ale Tedeschi wyjaśnia, że zwierzęta mają preferencje tak jak my, a nie zwracanie uwagi na ich subtelne sygnały może mieć katastrofalne konsekwencje.
„Zwykle zmuszamy zwierzęta do robienia rzeczy, których nie chcą robić” - mówi. „Często ignorujemy oznaki cierpienia lub w najgorszych scenariuszach, widzimy problemy takie jak nieoczekiwane ukąszenia. Nie chodzi o to, że mamy agresywne zwierzę, ale o to, że mamy zwierzę, które opowiada się za sobą w najlepszy możliwy sposób. ”
Zapobieganie tego rodzaju konsekwencjom sprowadza się do komunikacji. Jeśli twój pies zawsze ciągnie jedną zabawkę do salonu i ignoruje resztę, to ich ulubiona zabawka. Psy, które trzęsą się lub drżą, kładą uszy i ogon między nogami, kiedy wyciągasz słodki, mały sweter, mówią ci, że wolą trzymać się ich naturalnego płaszcza, dzięki. A jeśli pies odwraca oczy, wielokrotnie oblizuje nos lub zaczyna zwijać wargi, gdy widzą innego psa lub osobę, to jest ich sposób mówienia: „Nie jestem w nastroju do zabawy”.
„Kiedy jesteśmy naprawdę uważni na zwierzęta w naszym życiu, otrzymujemy informacje o tym, co wolą, co jest dla nich pocieszające, komu lubią spotykać się na spacerze, tego typu rzeczy” - wyjaśnia Tedeschi. „Nie zawsze oznacza to, że się do tego nadają. W każdej zdrowej relacji musimy negocjować, ale przynajmniej powinniśmy uznać, że mają opinię ”.
I ta komunikacja idzie w obie strony. Jeśli złapałeś swojego pupila patrzącego w kącik oka, nie próbują oni tylko nakłonić umysłu Jedi do wczesnego obiadu. Pies może wykryć zmiany w wyrazie twarzy do 1/16 milimetra, dzięki czemu są świadomi zmian w twoich emocjach. Możesz być w stanie powiedzieć swojemu partnerowi, że jesteś „w porządku”, kiedy naprawdę miałeś najgorszy dzień w historii miejsca pracy. To nie poleci z twoim psem. Znają prawdę, ponieważ obserwują cię uważnie, gotowi przyjść na ratunek przy najmniejszych oznakach złej pogody. Prawdziwie dobry rodzic zwierzę zapłaci swoim szczeniętom taką samą uprzejmość.
