Czy naprawdę byłoby Święto Dziękczynienia bez dużego, soczystego indyka? Ptak i święto są tak splecione, że nawet nazwaliśmy całe święto „dniem indyka”. Ale dlaczego dokładnie jemy indyka w Święto Dziękczynienia? Czytaj dalej, a powiemy ci, jak powstała ta tradycja.
Pierwszy udokumentowany obiad w Święto Dziękczynienia odbył się w 1621 r., Kiedy pielgrzymi i tubylcy usiedli, aby wspólnie cieszyć się szczególnie dobrymi zbiorami w Plymouth, Massachusetts. Biorąc pod uwagę otoczenie - upadek w Massachusetts - i czas - 1621 - kolacja była ograniczona do rzeczy, które można było uprawiać lub polować w tym czasie w Nowej Anglii - i tak, indyk był jednym z nich. Według relacji gubernatora Plymouth Williama Bradforda, pierwsze święto obejmowało ptactwo wodne (myśl: kaczki), ryby i oczywiście mnóstwo indyków.
Od tamtej nocy kontynuowano tradycję obiadu w Święto Dziękczynienia, ale technologia i czas nieco zmieniły menu. Nie musimy wam mówić, że wiele nowych tradycji (takich jak zapiekanka z zielonej fasoli i sos żurawinowy) od tamtej pory znalazło swoje miejsce przy nowoczesnym stole Dziękczynienia. Ale co ważniejsze, jeśli chodzi o dzisiejszą dyskusję, przystawki takie jak ryba i kaczka wypadły z łask, pozostawiając indyka jako danie do jedzenia w prawie każdym domu. Dlaczego indyk w przeciwieństwie do innych białek? Cóż, indyk był nie tylko stosunkowo niedrogi i powszechnie dostępny, ale tylko jeden ptak mógł nakarmić cały stół i mógł upiec w piekarniku przez wiele godzin bez opieki, dzięki czemu można robić inne rzeczy (czytaj: spędzać czas i oglądać piłkę nożną).
Więc niezależnie od tego, czy jesteś na Drużynie Białego Mięsa, czy Zespole Ciemnego Mięsa, teraz wiesz, że indyk był rzeczywiście częścią pierwszego obiadu Dziękczynienia. I chociaż wiele innych wczesnych dań głównych nie ma już wyglądu w tradycyjnym rozprzestrzenianiu, indyk przetrwał. I dzięki Bogu, ponieważ przyniesienie resztek kanapki ptactwa wodnego do pracy w poniedziałek nie brzmi tak apetycznie.
