Mrówki od czasu do czasu zbierają nektar z pąków słonecznika, ale wolą jego nektarniki.
Podobnie jak Jack wspinający się na łodygę fasoli, mrówki wznoszą się do słoneczników ( Helianthus spp. ) W poszukiwaniu skarbu. Niektóre mrówki wspinają się na tak zawrotne wysokości, aby zebrać nektar z małych porów u podstawy liści. Inni podążają śladami maleńkich, wysysających soki owadów, które moczą rośliny w słodkich, lepkich odchodach. Mrówki pijące nektar pomagają słonecznikom, ale te zbierające odchody często przyczyniają się do ich upadku. Decydowanie, które z nich jest gospodarzem słonecznika, jest niezbędne do ustalenia, czy powinny zostać, czy odejść.
Extrafloral Nectaries
Wiele słoneczników, zarówno jednorocznych, jak i wielu odmian wieloletnich nadających się do uprawy w strefach odporności roślin 3–9 w US Department of Agriculture, ma pory wydzielające nektar, wystające z podstawy delikatnych nowych liści. Te pory, zwane płodowymi, przyciągają mrówki jeszcze zanim kwitną słoneczniki.
W zamian za tę nagrodę mrówki żywią się także zarodnikami grzybów lub odpędzają gąsienice lub owady żujące liście. Słoneczniki mniej zestresowane przez uszkodzenia drapieżników mają więcej energii do poświęcenia na produkcję kwiatów i nasion.
Słoneczniki i mszyce
Kolonie mszyc - w większości ciężarnych samic - przyczepiają się do łodyg słonecznika i grzbietów liści. Wkładają swoje ostre, rurowe usta do roślin i wysysają pożywny sok. W małych liczbach zadają niewielkie obrażenia. ale wraz ze wzrostem ich populacji liście mogą skręcać się i żółć, ostatecznie wysychając i spadając.
Ponieważ owady ssące, mszyce wymagają dużej ilości soków, aby spełnić wymagania dotyczące azotu. Po metabolizowaniu azotu wydalają resztki w postaci lepkiej, słodkiej spadzi. Miodunka przyciąga okopconą pleśń, która tworzy plamy tłustego czarnego grzyba. Przyciąga również mrówki.
Honeydew i Little Black Ants
Małe czarne mrówki ( minimum Monomoriuim ) zbliżają się do słoneczników obładowanych miodem z entuzjazmem młodszych obozowiczów przy pieczeniu z prawoślazu. Aby upewnić się, że wszyscy zaczną działać, mrówki zaznaczają szlaki między swoimi gniazdami a roślinami pachnącymi feromonami.
Chociaż nie tylko mrówki żywią się spadzią, małe czarne mrówki są najbardziej ochronne. Kiedy zbliża się konkurencja, podnoszą i machają jednokrotnie tylnymi końcami, uwalniając toksyczne chemikalia, aby odepchnąć wrogów. Mają też malutkie żądła do walki z innymi mrówkami i drapieżnikami mszyc, takimi jak łuszczenie, biedronki i osy drapieżne.
Zarządzanie mrówkami
Jeśli dokładna inspekcja ujawni mrówki pijące z maleńkich, podniesionych nektarników u podstawy łodyg liści, niech będą. Jeśli głaszczą brzuchy mszyc i zbierają wydaloną spadzinę, nadszedł czas na działanie.
Najpierw ustaw nasadkę natrysku węża na ostry spray i spłucz porażone rośliny. Spryskaj je dokładnie, uderzając w plecy wszystkich liści i całych łodyg. Oderwane mszyce raczej nie wyzdrowieją. Codziennie sprawdzaj rośliny przez następny tydzień i spłucz, gdy pojawią się nowe mszyce.
W międzyczasie wyrównaj szlaki zapachowe mrówek za pomocą powolnych, zamkniętych pułapek na przynęty, przygotowanych dla mrówek kochających cukier. Kwas borowy jest na tyle toksyczny, że zabija je bez poważnego zagrożenia dla dzieci lub zwierząt domowych, ale nie używa większej ilości przynęty niż jest to konieczne i ukrywa ją jak najlepiej. Mrówki przenoszą przynętę do swoich gniazd, gdzie kolonie dzielą się jedzeniem i giną w ciągu kilku dni. Pozostaw to na miejscu, aż strumienie mrówek znikną.
