Niedługo po śmierci męża w 1881 roku, aż do śmierci w 1922 roku, dziedziczka karabinów Sarah Winchester mieszkała sama. Dlaczego więc nalegała na zawsze obecną konstrukcję, która przekształciła pierwsze osiem pokoi w jej gospodarstwie w rozległą 160-pokojową rezydencję o powierzchni 24 000 stóp kwadratowych, z drzwiami i klatkami schodowymi, które prowadziły donikąd?
Jedna z teorii głosi, że Sara chciała przeżyć szczęśliwsze czasy. Według Los Angeles Times, ona i jej zmarły mąż wspólnie nadzorowali budowę ich byłej rezydencji w New Haven w stanie Connecticut. „Myślę, że Sarah próbowała powtórzyć to doświadczenie, robiąc coś, co kochali” - powiedział Janan Boehme, historyk, który pracował w Tajemniczym Domu Winchester przez prawie 40 lat.
Inna teoria głosi, że Sara miała w sercu motywy filantropijne. Wdowa zatrudniała dziesiątki stolarzy, którzy przez 36 lat pracowali na zmianę przez całą dobę, płacąc im potrójną stawkę podobnie wykwalifikowanych stolarzy, według artykułu Smithsonian autorstwa Pameli Haag, autorki książki The Gunning of America: Business i tworzenie amerykańskiej kultury strzeleckiej . Boehme powiedział LA Times Winchester, że miał „tony pieniędzy i chciał, aby jej pracownicy byli zatrudnieni zarobkowo”.
Trzecia i najbardziej dziwaczna teoria twierdzi, że Sara działała za radą medium, które, choć rzekomo przekazywało swoje zmarłemu mężowi, powiedziała, że musi zbudować wystarczająco dużo pokoi dla wszystkich dusz ludzi, którzy zostali zabici przy pomocy karabinów Winchester. Legenda głosi, że labirynt pomieszczeń w pokojach, okna od strony wewnętrznej, drzwi otwierające się na ściany i schody prowadzące do nikąd nie były częścią wielkiego planu „pomieszania” duchów zmarłych.
Niezależnie od przyczyn, sama Sarah Winchester była zagadką, która przyciągnęła uwagę Hollywood: film z udziałem nagrodzonej Oscarem aktorki Helen Mirren w roli Sarah, w reżyserii Spierig Brothers (z Jigsaw fame), trafi do kin 2 lutego 2018 roku.
Urodzona w 1840 roku w New Haven, Connecticut, Sarah Lockwood Pardee poślubiła Williama Wirta Winchestera, syna Olivera Winchestera, producenta jednego z pierwszych powtarzających się karabinów, w wieku 22 lat. Cztery lata później powitali córkę, ich jedyne dziecko; Niestety, żyła tylko sześć tygodni. Po tym, jak William zmarł na gruźlicę w 1881 r., Jego udział w Winchester Repeating Arms Co. - mniej więcej 50 procent, który w tamtym czasie wyceniono na około 20 milionów dolarów, przekazano Sarah. Skierowała pieniądze na fundację, która ufundowała klinikę Winchester Chest Clinic w New Haven Yale Hospital (nadal tam jest) i ruszyła na zachód, by być bliżej krewnych. Osiadła w San Jose w Kalifornii, gdzie suchy klimat okazał się korzystny dla jej reumatoidalnego zapalenia stawów.
„Jest wiele jej zrozumienia”, powiedział Mirren w wywiadzie dla LA Times podczas wywiadu, który odbył się w piętrowym domu w maju ubiegłego roku. - Czy była Rosicrucian? Czy była prostolinijną chrześcijanką? Czy była nawiedzona? Czy była szalona?
„Jeśli zrobiłeś fortunę ze śmierci, musisz zapłacić cenę, cenę psychologiczną i cenę duchową” - kontynuował Mirren. „Mogę sobie tylko wyobrazić, że ludzie, którzy do dziś robią fortunę ze sprzedaży uzbrojenia, zatrzymali się w pewnym momencie, zwłaszcza jeśli są chrześcijanami:„ Czy mam zapłacić? ”
Niektórzy wskazują na samotność Sarah Winchester jako dowód jej winy. Miała też zwyczaj spać w różnych pokojach (może ukrywać się przed duchami?), Co stanowiło problem po trzęsieniu ziemi w 1906 r., Które spowodowało zawalenie się trzech pięter jej domu. Staffers znaleźli ją w sypialni zasłoniętej gruzem.
Podczas gdy nadchodzący film rozgrywa spirytyzm Sary ze scenami takimi jak seans, który może, ale nie musi, mieć miejsce w przedniej wieży domu, zwanej także „czapką czarownicy”, nie wszyscy są przekonani, że dziedziczka miała motywacje nieziemskie. Janan Boehme, wieloletni historyk domu, uważa, że istnieje logiczne wytłumaczenie dla ciągłej, labiryntowej konstrukcji, którą Sarah zleciła w drugiej połowie życia.
„Miała świadomość społeczną i próbowała oddać”, powiedział Boehme. „Ten dom sam w sobie był jej największą pracą społeczną”.
